po przeczytaniu wywiadu z martinem kaltwasserem zajrzałem na stronę duetu, który tworzy z folke kobberling, a tam kolejne bodźce! zrealizowane projekty, które jeszcze bardziej pobudziły wyobraźnię, natchnęły do przeniesienia pomysłów na 3miejskie podwórka publiczne.
bardzo uniwersalne i warte rozpowszechnienia wydały mi się, odczuwane intuicyjnie, warstwy ich projektów:
///użycie materiałów wyrzuconych [uznawanych za śmieci, przeznaczonych do utylizacji w sensie unieszkodliwienia], pominięcie użycia nowych materiałów budowlanych zmniejsza: zużycie energii, wytwarzanie zanieczyszczeń i odpadów związanych z produkcją, transportem, nakłady finansowe;
///użycie materiałów lokalnych [bez konieczności transportu z daleka] w dosłownym sensie, znajdujących się pod ręką, na pobliskich śmietnikach, składowiskach itp;
///użycie przestrzeni publicznych w centrach miast, w których dominuje sterylna architektura [czysty ;D beton, szkło i stal] i zagospodarowanie rzadko dopasowane do ludzkiej skali i potrzeb użytkowników;
///stworzenie estetycznych i współczesnych architektonicznie obiektów z niepoważnych i pogardzanych materiałów;
///przełamywanie oporów, barier, schematów myślenia o budowaniu, materiałach budowlanych, śmieciach, architekturze, urbanistyce, przestrzeni publicznej i obiektach użytkowych, uczestniczeniu zwykłych ludzi w współtworzeniu środowiska miejskiego;
///zabawa i lekkość w tworzeniu architektury, budowaniu, w przeciwieństwie do ciężkiego betonu, szkła i stali;
/// rodzaj manifestu w opozycji do mejnstrimu, działanie oddolne, pomijające garnitury;
